Bu tablo Edgar Degas’ın ilk Opera betimlemesi olarak görülüyor. Tablo temel olarak ressamın fagotçu Desire Dihau’nun bir portresi.
Dihau, ortada normal şartlarda birinci kemancılardan birinin olması gereken yerde oturuyor. Çevresindeki diğer figürlerin de kimlikleri bilinmiyor. Degas, müzisyenler dışında ressamları ve orkestrayla ilgisi olmayan başka kişileri de tabloya dahil etmiş. Sol taraftaki locada Manet’in bir arkadaşı olan besteci Emmanue Chabrier’in bir figürü yer alıyor.
Orkestra sahnenin bitimi ile orkestra çukurunun ön duvarı keskin hatlarla güçlü bir biçimde çevrelenmiş. Enstrümanlar, beyaz gömlekler ve sandalye arkası gibi diğer öğeler de kompozisyonun içinde yer alıyor. Ön plandaki figürlere hakim olan karanlık, siyah ton arka plandaki sahne ışığıyla aydınlanmış dansçılarla keskin bir kontrast oluşturuyor. Dikkati orkestradan uzaklaştırmamak için dansçı figürler omuzlarından kesilmiş olarak gösteriliyor.
Özenli fırça vuruşlarıyla betimlenmiş. Böylece hem hareket hissi verilmiş hem de balerin giysilerinin dokusu yakalanmış. Bu tablo bir portre olarak Degas’ın bu türü modernize etme çabasını gösteriyor. Dihau, geleneksel tarzda tek başına poz verirken değil, her zaman bulunduğu ortam içinde onun kadar belirgin bir şekilde çizilmiş diğer figürlerle bir arada resmedilmiş.
1870 yılları tuval üzerine yağlı boya 56×46 cm.
Musee d’Orsay, Paris.
